Piękna i bestia
2
 Bella

Bella ma brązowe, długie włosy. Jej słodkie usta mają kolor jasnego różu. Prawdopodobnie urodę zyskała po matce, ponieważ ojciec nie jest zbyt przystojny. Jest oczywiście najpiękniejszą dziewczyną z wioski.




 Dla ludzi w wiosce jest tajemnicą. Ciągle tylko marzy i czyta. Wszyscy uważali ją za dziwną. Nie miała niestety żadnych przyjaciół. Pragnęła pasji, przygód i niespodzianek. Jej marzenie spełniło się - poślubiła pięknego księcia i szczęśliwie z nim żyła. Jest indywidualistką, tak samo jak Bestia. Oboje połączyli się w swojej samotności i znaleźli szczęście. Ma dobre i wrażliwe serce Potrafiła spojrzeć w Bestię, dostrzegając w nim miłość i ciepło. Jest grzeczna, choć uparta i ma charakter. Czasem także zadziera trochę nosa.

Piękna i Bestia to opowieść o urodziwej dziewczynie, która pokochała przerażającą bestię i tym sposobem odczyniła urok spoczywający na zaklętym w potwora młodzieńcu. Opowieść ta jest baśnią ludową, pochodzącą z obszaru Francji. Jej zachowanie i upowszechnienie to zasługa tego, iż historia została utrwalona na piśmie w XVIII wieku. Pierwsza wersja tekstowa baśni to dzieło Gabrielle-Suzanne Barbot de Villeneuve, lecz za kanoniczną redakcję uznaje się tekst zapisany przez Jeanne-Marie Leprince de Beaumont.

 1

Już sam tytuł, dobór bohaterów, wskazują na alegoryczność i metaforyczność całej tej historii. Główna bohaterka posiada imię znaczące, Belle jest bowiem w języku francuskim przymiotnikiem oznaczającym tyle, co piękna. Główny bohater występuje zaś jako Bestia – określenie to pozostawia spore pole do popisu, gdy przychodzi do interpretacji. Ilustratorzy czy twórcy ekranizacji zgodnie przedstawiają bohatera baśni jako potwora: istotę fantastyczną lub dzikie zwierzę, względnie zniekształconego w przerażający sposób mężczyznę. Głębokim sensem tej metafory jest zaś to, iż wszelkie pozory, składające się na postać tego bohatera miały być zniechęcające, nawet wzbudzające strach, sugerujące, że nie jest to istota warta cieplejszych uczuć.
4


 Bestia

Książę zaklęty przez wróżkę, której nie udzielił gościnności na przyjęciu. Jedynym sposobem na zdjęcie z niego uroku była miłość. Owy książę musiał zakochać się z wzajemnością w kobiecie zanim spadnie ostatni płatek róży podarowanej mu przez wróżkę.